معرفی سسنا 525 ماهان EP-MNZ

این هواپیما در نخستین روزهای آوریل 2001، با شماره سریال 0026 و با رجیستر N126CJ توسط شرکت آمریکایی سسنا تولید شد. در 2001/05/25 در اختیار شرکت Lambert Lakes Inc که در زمینه اجاره و فروش املاک فعالیت می‌کند قرار گرفت و رجبستر آن به D-IMYA تغییر یافت.

سه سال بعد در اگوست 2004 در اختیارSFD (Stuttgarter Flugdienst GmbH)n که یک شركت آلمانی چارتر دهنده هواپیماهای شخصی است قرار گرفت. منبع: وبلاگ طیاره

با شروع اقدامات هواپیمایی ماهان برای خرید این هواپیمای VIP، ابتدا در 2005/10/04 توسط یک مالک خصوصی در ارمنستان خریداری و با رجیستر EK-52526 در [تاریخ نامعلوم] وارد کشور شد. با ورود به ایران و پس از سه سال زمینگیری، از اواخر سال 1387 تلاش‌هایی برای فعال نمودن آن آغاز شده و رجیستر ملکی EP-MNZ نیز برای هواپیما اختصاص داده شد، اما ماهان موفق به این کار نشده و هواپیما مجددا در هنگر این شرکت در فرودگاه امام خمینی زمینگیر شد.

هواپیماها چه میزان سوخت مصرف می‌کنند؟

بطور کلی مصرف سوخت هواپیماها به عوامل مختلفی همچون وزن هواپیما، طول مسیر پرواز، عمر موتور و به‌روز بودن سیستم‌های آن، نو بودن هواپیما، کیفیت تعمیر و نگهداری، تميزی هواپيما (بجهت کاهش اصطکاک)، ترافیک هوایی، مشخصات عملکرد و دینامیک پرواز و... بستگی دارد.

با توجه به عمر بالای اکثر هواپیماهای موجود در ناوگان هوایی کشورمان، مصرف سوخت این هواپیماها بطور متوسط تا 1.5 برابر استاندارد نیز می‌رسد.

در فهرست زیر، مصرف استاندارد سوخت هواپیماهای موجود در کشورمان بر اساس هر یک ساعت پرواز آنها آورده شده است.

Airbus A300B4 ........................... 5700 kg/h
Airbus A300-600R ...................... 5200 kg/h
Airbus A310 ............................... 4500 kg/h
Airbus A319-100 ........................ 2374 kg/h
Airbus A320 ............................... 2430 kg/h
Airbus A321-200 ........................ 2800 kg/h
Airbus A321-231 ........................ 2740 kg/h
Airbus A330-200 ........................ 5593 kg/h
Airbus A340-300 ........................ 6500 kg/h
Airbus A340-600 ........................ 8200 kg/h
Аn-74 ........................................ 1800 kg/h
ATR 72-600 ................................ 760 kg/h
Avro RJ85 .................................. 2060 kg/h
Avro RJ100 ................................ 2160 kg/h
BAe 146-200 .............................. 1880 kg/h
BAe 146-300 ............................. 1920 kg/h
Embraer ERJ 145 ....................... 1120 kg/h
Fokker 50 .................................. 640 kg/h
Fokker 100 ................................ 2200 kg/h
Boeing 737-300 ......................... 2400 kg/h
Boeing 737-400 ......................... 2600 kg/h
Boeing 737-500 ......................... 2400 kg/h
Boeing 747-300 ......................... 11300 kg/h
Boeing 747-400 ......................... 10230 kg/h
Boeing 757-200 ......................... 3320 kg/h
Bombardier CRJ 200 .................. 1100 kg/h
MD-83 ...................................... 3060 kg/h

درباره ADS-B چه می‌دانیم؟

مطلب اختصاصی طیاره

به قلم: مهندس حامد برزگر بفروئی

سامانه ADS-B (Automatic Dependent Surveillance – Broadcast) فناوری اصلی سیستم‌های ناوبری هوایی و کنترل ترافیک هوایی در نسل آینده است. این سیستم از ناوبری مبتنی بر ماهواره و اطلاعات موقعیت‌یابی که بین هواپیماها و ایستگاه‌های زمینی پخش (Broadcast) می‌شود، استفاده می‌کند. ADS-B پوشش و دقت بهتری نسبت به شبکه‌های قبلی ایستگاه‌های رادیویی زمینی (Radio Beacons) و ایستگاه‌های رادار ارائه می‌دهد.

سامانه ADS-B که از دو سرویس مختلف "ADS-B out" و "ADS-B in" تشکیل شده است، می‌تواند جایگزین رادار، به عنوان روش نخست نظارت، برای کنترل هواپیماها در سراسر جهان شود. همچنین در ایالات متحده، سیستم ADS-B می‌تواند اطلاعات گرافیکی آب‌وهوا و ترافیکی را بدون هیچ هزینه‌ای از طریق برنامه‌های کاربردی TIS-B و FIS-B ارائه دهد. ADS-B ایمنی را با قابل مشاهده کردن هواپیماها در همان لحظه (Real Time) برای کنترل ترافیک هوایی (ATC) و سایر هواپیماهای مجهز به ADS-B با داده‌های موقعیت و سرعت که در هر ثانیه ارسال می‌شود، افزایش دهد.

جالب است بدانید که داده‌های ADS-B را می‌توان برای تجزیه و تحلیل، پس از پرواز، ثبت و دانلود کرد. ADS-B همچنین زیرساخت داده‌ای را برای ردیابی، برنامه‌ریزی و اعزام پروازها با قیمت ارزان، فراهم می‌کند.

اگر بخواهیم وظیفه دو سرویس ADS-B out و ADS-B in را بیان کنیم، به این صورت است که، هواپیما به صورت دوره‌ای موقعیت و سایر داده‌های خود را از طریق سرویس ADS-B out به ایستگاه‌های زمینی، هواپیماهای دیگر یا گیرنده‌های دیگر پخش (Broadcast) می‌کند؛ هواپیماهای دیگر که مجهز به سرویس ADS-B in می‌باشند، داده‌های ADS-B را از هواپیمای فرستنده دریافت می‌کنند و ترافیک مربوط به همان لحظه را به خلبان نمایش می‌دهد.

همچنین در این سیستم ایستگاه‌های زمینی داده‌های ADS-B را به مرکز ATC منتقل می‌کنند.

در ایران نیز، جهت تجهیز برخی از هواپیماها به سیستم ADS-B out تغییرات و اصلاحاتی مطابق با دستورالعمل‌های تأیید شده، در سیستم‌های هواپیما ایجاد می‌گردد تا با الزامات پرواز هواپیماها و قابلیت همکاری و نظارت بر آنها در آسمان اروپا مطابقت پیدا کنند. این الزامات توسط مقررات اتحادیه اروپا به شماره 1207/2011 و GCAA امارات متحده عربی، CAR part Ⅳ و CAR-OPS 1.867 وضع گردیده‌اند.

برای تجهیز هواپیما به سیستم ADS-B out ، باید هر دو ATC transponder موجود بر روی هواپیما با دو ATC transponder سازگار با ADS-B جایگزین شوند. همچنین، دو دستگاه GLSSU و دو عدد آنتن GPS نیز برای فراهم آوردن یک منبع موقعیت برای transponder ATC های سازگار، نصب می‌شود.

مهندسین ایرانی برای طراحی و اجرای این پروژه بسیاری از کتاب‌های هواپیما از جمله AMM ، AWM ، ASM ، AWL ، IPC ، ESPM ، SRM و... را مبنا قرار داده و بیش از 20 نقشه فنی را در بیش از 50 صفحه، جهت پیاده‌سازی سیستم ADS-B out بر روی هواپیما طراحی کرده‌اند.

موارد زیر، عناوین برخی از این نقشه‌ها می‌باشد:

▪️ اجرای سیم‌کشی اصلی سیستم ADS-B از سقف کابین مسافرین تا واحد اویونیک هواپیما واقع در قسمت جلو، پایین کابین خلبان.

▪️ اجرای سیم‌کشی مربوط به تأمین برق مورد نیاز سیستم از کابین خلبان تا واحد اویونیک هواپیما و نصب CB های مربوطه.

▪️ جابجایی ATC transponder ها و اجرای سیم‌کشی‌های مربوطه در واحد اویونیک هواپیما.

▪️ نصب یک پنل مخصوص هشدار خرابی سیستم در کابین خلبان و سیم‌کشی‌های مربوطه از کابین خلبان تا واحد اویونیک هواپیما.

▪️ نصب دو GLSSU در داخل کابین مسافرین و زیر سقف هواپیما و اجرای سیم‌کشی‌های مربوطه.

▪️ نصب آنتن‌های GPS بر روی سقف هواپیما و اجرای سیم‌کشی‌های آن از محل نصب آنتن تا GLSSU ها.

▪️ پین‌پروگرامینگ ATC transponder ها و GLSSU ها.

▪️ ساخت و نصب صفحات نگهدارنده‌ی GLSSU ها در کابین مسافرین و زیر سقف هواپیما و...

لازم به ذکر است که این پروژه در حال حاضر در ایران تنها روی دو مدل هواپیمای ایرباس A320 و ایرباس A300-600 انجام شده و بزودی روی هواپیماهای بوئینگ 737 نیز اجرا خواهد شد.

به منظور اجرای این پروژه، 9 قطعه اویونیکی اصلی و بیش از 100 قطعه اویونیکی میانی نصب، بیش از 350 اتصال الکتریکی و الکترونیکی جدید ایجاد و بیش از 500 متر سیم‌کشی انجام می‌شود. برای اجرای این موارد می‌بایست تعداد زیادی پنل در کابین هواپیما (کابین خلبان و کابین مسافرین) و E&E Bay (واحد اویونیک) و کارگو هواپیما ـ جهت ایجاد دسترسی ـ باز شود و اجرای آن بر روی ایرباس A320 حداقل 1400 نفر ساعت کار و بر روی ایرباس A300-600 بیش از 1700 نفر ساعت کار توسط متخصصین دارای صلاحیت، لازم است.

باز شدن چند ردیف صندلی و سایدوال و سیلینگ جهت اجرای پروژه

‌‌

دو دستگاه GLSSU نصب‌شده زیر سقف کابین مسافرین

بخشی از کانکشن‌های ایجاد شده

سیم‌کشی در مرز بین فوروارد کارگو و واحد اویونیک ایرباس 320