در ایران، تنها دو شرکت ایران‌ایر و ساها از این هواپیما در ناوگان مسافری خود استفاده می‌کردند و شرکت ساها آخرین کابر تجاری این هواپیما در دنیا بود.

نخستین هواپیمای بوئینگ 707 هواپیمایی ملی ایران صبح روز چهارم بهمن 1348 طی مراسمی با حضور برخی وزرا و نمایندگان وارد فرودگاه مهرآباد شد.

این شرکت خط هوایی تهران به فرودگاه جان.اف.كندی نیویورك را در سال 1354 با بهره‌گیری از بوئینگ 707 و با یك توقف در فرودگاه هیثرو لندن آغاز کرد. البته با خرید بوئینگ‌های 747SP، هما این هواپیماهای دوربرد را در مسیر تهران ـ نیویورك به كار گرفت و به این ترتیب طولانی‌ترین خط هوایی بدون توقف جهان در آن ایام را راه‌اندازی كرد.

از سال 1353 نیز نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی ایران نسخه ترابری/سوخت‌رسان این هواپیما را به خدمت گرفت که بعدها با تغییر وضعیت کابین تعدادی از آنها و تبدیل به مسافربری، از آنها در شرکت هواپیمایی ساها خدمت گرفته شد.

‌‌

‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌

‌

ایران‌ایر تعدادی بوئینگ 707 را نیز برای مدت کوتاهی اجاره کرده بود. ET-ACD از سال 1353 تا 1354l و N794EP از سال 1354 تا 1355 و LX-LGV در سال 1356 و EI-AMW از سال 1356 تا 1357 و N473RN در سال 1357 و N451RN از سال 1356 تا 1357

بین سرنوشت هواپیمای اجاره‌ای LX-LGV و هواپیمای ملکی EP-IRJ شباهت‌های زیادی وجود دارد. از جمله اینکه هر دو مدتی دوشادوش هم در ایران‌ایر خدمت کردند و هر دو در سال 1966 ساخته شدند و هر دو از ناحیه بال راست صدمه دیدند و هر دو هدف جنگنده‌های عراقی قرار گرفتند (یکی در ایران و یکی در سوریه) و نهایتا هر دو تبدیل به رستوران شدند.

شرکت هواپیمایی پارس (که در سال 1340 با شرکت ایرانیان ادغام شده و نهایتا ایران‌ایر را تشکیل دادند) نیز یک فروند بوئینگ 707 را با رجیستر OO-SJE از شرکت SABENA (ایرلاین ملی بلژیک) اجاره کرده بود.

‌‌

‌‌

‌‌‌

‌‌‌

‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌

‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌

‌ ‌ ‌ ‌‌‌

‌ ‌‌

‌‌