این جامبوی کارگو که سیصد و چهل و سومین بوئینگ 747 تولید شده است، به سفارش نیروی هوایی ایران و با سریال 21514 ساخته شد. نخستین پرواز خود را در 1978/10/11 انجام داد و دوازده روز بعد [مطابق با 1 آبان 1357] با رجیستر 8116-5 تحویل داده شد. دو سال بعد در آبان 1359 به ایران‌ایر اجاره داده شد و رجیستر EP-ICC به خود گرفت و با اینکه استیجاری بود، هرگز به نیروی هوایی بازنگشت. منبع: وبلاگ طیاره

در سال 1385 این هواپیما در نمایشگاه پرواز زمینگیر شد و مدتی در انتظار اورهال ماند اما به دلیل همزمانی با تحریم‌های جهانی برای همیشه از ناوگان هوایی کشور بازنشسته شد.


مشخصات فنی و ظاهری

این هواپیما از چهار موتور PW JT9D-7F ساخت شرکت Pratt & Whitney در زیر دو بال، با طول هر موتور 3.26 متر و عرض 2.34 متر و با وزن هر کدام 4010 کیلوگرم و رانش هر کدام 47900 پاوند استفاده می‌کرد.

ـ مدل هواپیما: Boeing 747-200F
ـ طول هواپیما: 70.66 متر
ـ عرض هواپیما: 6.50 متر
ـ عرض کابین: 6.08 متر
ـ ارتفاع بلندترین نقطه سازه از سطح زمین: 19.30 متر
ـ دهانه بال: 59.64 متر
ـ مساحت بال: 511 متر مربع
ـ حداکثر وزن در زمان برخاست: 378000 کیلوگرم
ـ ظرفیت بنزین: 204360 لیتر
ـ سرعت کروز: 940 کیلومتر بر ساعت
ـ ماکزیمم سرعت: 980 کیلومتر بر ساعت
ـ سقف پرواز: 45100 پا (13.7 کیلومتر)
ـ برد پرواز: 12200 کیلومتر
ـ تعداد کروی پرواز: 3 نفر
ـ طول باند مورد نیاز برای تیک‌آف: 3300 متر


تصاویری از این هواپیما

آبان 1357 ـ پایگاه نظامی مک‌گوری آمریکا / هشت روز پس از ورود به ناوگان نیروی هوایی با رجیستر 8116-5

شهریور 1359 ـ فرودگاه بازل فرانسه / در اجاره ایران‌ایر با رجیستر EP-ICC

مهر 1359 ـ فرودگاه بازل فرانسه

سال نامعلوم ـ فرودگاه هامبورگ

سال 1361 ـ فرودگاه هیثرو لندن با لیوری کلاسیک هما

مرداد 1366 ـ فرودگاه هیثرو لندن

مرداد 1372 ـ فرودگاه فرانکفورت

مهر 1378 ـ فرودگاه اسخیپول آمستردام

فروردین 1383 ـ فرودگاه اسخیپول آمستردام

اردیبهشت 1386 ـ دوران بازنشستگی در نمایشگاه پرواز

موتور JT9D-7F هواپیما

درب کارگو دماغه از درون

‌‌

کاکپیت تخلیه شده

چارلی چارلی در زمستان

طبقه بالا

‌‌

آذر 1397